Për miqtë e mi

'Jerusalem...që i vret profetët dhe i vret me gurë ata që të janë dërguar! Sa herë kam dashur t’i mbledh bijtë e tu ashtu si i mbledh klloçka zogjtë e vet nën krahë, por ju nuk deshët !' Mateu 23:37 ‎Pushteti më i madh që njeriu ka në dorë është vullneti i tij personal. Ti e ke, unë e kam, të gjithë njerëzit e kanë një të tillë. Në fakt është një dhuratë nga vet Perëndia që, nëse përdoret siç duhet, na ndihmon të kalojmë përjetësinë me Të. Por është aq i rrezikshëm gjithashtu, nëse e përdorim gabimisht, sepse mund të na çoj drejtpërdrejt në Ferr! ‎Këtë vullnet të lirë njerëzit e kanë përdorur për të mirën e të tjerëve ose për skllavërimin e tyre. Mbi këtë vullnet të lirë nuk ka pushtet askush përveç teje për ta përdorur për të mirën më të lartë. Je ti ai ose ajo që vendos mënyrën sesi e përdor atë. Vendimet që ti i merr me vullnetin tënd të lirë ndikojnë jo vetëm tek ti por edhe tek partneri yt jetësor, tek fëmijët e tu, tek familja jote e gjërë, komuniteti yt si

" Do të punosh gjashtë ditë dhe gjatë këtyre ditëve do të bësh çdo punë tënden, ‎por dita e shtatë është e shtuna, e shenjtë për Zotin, Perëndinë tënd; nuk do të bësh gjatë kësaj dite ASNJË punë, as ti, as biri yt, as bija jote, as shërbëtori, as shërbëtorja...asnjë nga kafshët e tua...me qëllim që....të çlodhen si ti.  Ligji i Përtërirë 5:13-15 ‎Të punosh çdo ditë, siç ndodh në shumë biznese shqiptare është modeli skllavërues i kohës së lashtë të Egjiptit. Kjo kulturë e pangopësisë ndaj lekut përpiqet të hyjë në bashkësinë e shenjtë të shenjtorëve, e maskuar si "sakrificë për Zotin" por duhet kujtuar sërish që Perëndia asnjëherë nuk e shkel Fjalën e Tij. ‎Çlodhja jote është po aq e rëndësishme sa edhe puna që bën. A nuk po përparojnë spitalet dhe klinikat në vendin tonë pikërisht nga kjo murtajë që është në mes nesh, kjo e punuar nga e hëna deri të dielë, që privon shqiptarët nga çlodhja kaq e nevojshme, dhe nga koha me familjet dhe fëmijët e tyre, që

"Dhe në qoftë se nuk veproni kështu, atëherë do të mëkatoni kundër Zotit; dhe të jeni të sigurtë që mëkati juaj do t’ju gjejë."   Numrat.32:23 ‎Mëkati është një vizitor dyfytyrësh. Herën e parë kur vjen tek ti ka fytyrën më tërheqëse të mundshme, si të një 'Mis Universi" ose të asaj gjëje që e ke si idhull dhe nuk rri dot pa të. Me vete në këtë vizitë të sjell kënaqësinë, bukurinë, një shprese për pozitë më të lartë, lumturinë, pasurinë, shijen e ëmbël, përmbushjen, famën dhe ndoshta plotëson edhe 'ëndrrën' tënde të fshehtë. ‎Kush nuk do ta donte një vizitor të tillë në shtëpi? Të gjithë do ta mirëprisnin pa hezitim. Por pasi kemi shijuar kënaqësinë e vizitës, mëkati largohet për ca kohë dhe vjen sërish tek ne për VIZITËN E DYTE, të cilën pavarësisht kohës sonë të zënë, shmangijes së takimit dhe përpjekjeve tona të vazhdueshme që të mos e takojmë, ai arrin të na gjej. ‎Dhe zakonisht na gjen në momentin kur nuk e presim dhe na sjell, këtë

‘Dhe i thoni Arkipit: “Ki kujdes shërbesën që more në Zotin, që ta plotësosh.’   Kol.4:17   Nëse ka diçka që duhet të marr vëmendjen tënde gjatë tërë ditëve të tua është shërbesa që Zoti e ka planifikuar për jetën tënde. Perëndia është Perëndi i planeve. Ai ka planifikuar gjithçka për çdo person që ka jetuar,jeton dhe do të vijë në jetë. Ti nuk bën një përjashtim. Çdo gjë është e planifikuar edhe për ty por ato gjëra do të përmbushen vetëm në atë masë sa ne jemi gati të përmbushim shërbesën që Ai e ka planifikuar për ne. Perëndia për secilin fëmijë të Tij ka një shërbesë. Ajo shërbesë nuk është gjithmonë e dukshme ose e dallueshme por ka një mënyrë sesi ne mund ta zbulojmë atë. Nëse e kërkojmë me sinqeritet Perëndinë, shërbesa jonë do të bëhet më e qartë dhe vizioni i Tij do të jetë më i kuptueshëm. Ka shumë mënyra Biblike sesi në mund ta zbulojmë shërbesën tonë, por një gjë është më se e sigurt – cilado shërbesë që Zoti ka për ty , ajo do të përfshijë diçka që ti do të

U mblodhën njeherë ca njerëz të pasur që ranë dakord të drejtonin popullin e varfër të Shqipërisë dhe u thanë: 'Ne duam të mirën tuaj, duam që të ketë drejtësi për të gjithë ju dhe për familjet tuaja por ju duhet të na mbështesni, të na bindeni dhe të dëgjoni ato që ju themi.' Të varfërit u bindën dhe ndoqën të pasurit dhe bën gjithçka që u thanë. Por të pasurit vazhdonin të pasuroheshin dhe të varfërit ishin keq e më keq. Kaluan 27 v jet dhe të varfërit endeshin ende nëpër rrugët e Shqipërisë pa shpresë, pa punë dhe pa një të ardhme. Një ditë, një prej tyre u ngrit dhe tha: 'Varfanjakë, e vetmja mënyrë që të shpëtojmë nga varfëria është të bëhemi edhe ne të pasur, sepse është e qartë që i varfëri është gjithmonë skllav i të pasurit. Prandaj secili le të gjej punë dhe të punojmë me duart tona që ta nxjerrim bukën e gojës për ne dhe familjet tona'. Që nga ai çast shumë varfanjakë nuk ndoqën më të pasurit por u morën me punë dhe u çliruan nga zgjedha e mashtruesve.